Het laatste shot van Bas Apers

Aanstaande zaterdag snoert Bas Apers voor een laatste keer de veters van zijn basketbalschoenen, alvorens hij ze aan de spreekwoordelijke haak hangt. Hoog tijd voor een afscheidsbabbel met de TDM2-guard, die qua winnaarsmentaliteit weinig gelijken kent.

Bas groeide op in de schaduw van de sporthal in Wilsele en stond er al op 3-jarige leeftijd te supporteren, samen met zijn vader en nonkel. “Als 5-jarige had ik blijkbaar veel energie en heeft mijn vader mij ingeschreven in de club,” klinkt het.

Wat volgde was een mooie spelerscarrière die hem leidde naar de top van TDM2, waarna hij in het seizoen 2021-2022 de rangen van BCAT kwam versterken onder leiding van coach Tom Vrijders. “De ploeg in Leuven viel op het einde van het gekende coronaseizoen uit elkaar,” blikt Bas Apers terug.

“Ik wist wat het waard was om met vrienden te kunnen basketballen, en toen BCAT op de proppen kwam, moest ik niet lang twijfelen. Ik kende Eli (Elias Goyens) van tijdens onze studies bio-ingenieur aan de universiteit en uit de jeugdreeksen. Hij sprak altijd vol lof over BCAT. Ik besloot in te gaan op het voorstel om in Eerste Landelijke te komen spelen, omdat sfeer en vriendschap voor mij toch wel superbelangrijk zijn.”

In oktober 2022 werd Bas getroffen door een zware blessure. In Sprimont landde hij op de voet van een tegenstander en werd zijn enkel zwaar geraakt. Apers zat maandenlang aan de kant en wat volgde was een lange revalidatie. Toch zegt de guard “redelijk positief” terug te kijken op zijn blessure.

“Dat klinkt misschien vreemd, maar ik heb het wat naar de achtergrond van mijn geheugen gedrongen. Die periode was superintens, dat weet ik nog. Maar ik was toen niet klaar om te stoppen met basketballen. Zowel fysiek als mentaal was het heel zwaar, en ik heb er alles aan gedaan om terug op niveau te geraken.”

Intussen staat Bas opnieuw wekelijks tussen de lijnen om de BCAT-kleuren te verdedigen, getypeerd door zijn grinta en winnaarsmentaliteit. “Dat is nu eenmaal wie ik ben op een veld,” lacht hij. “Dat leidt soms tot discussies binnen de ploeg, maar iedereen weet dat ik het goed bedoel. Het komt er bij mij soms hard en emotioneel uit, maar dat is altijd met de beste bedoelingen.”

Aanstaande zaterdag neemt Bas afscheid van zijn actieve spelerscarrière, op 30-jarige leeftijd. “Ik merk dat ik de laatste tijd gefrustreerd op het veld sta en soms een mindere versie van mezelf ben. Dat begint te wegen. Ook het fysieke weegt op het mentale, en op ons niveau moet je wel een volledig engagement aangaan. Ik merk dat ik ook andere dingen wil doen. Ik heb uiteindelijk 26 seizoenen gespeeld. Tegenwoordig zit ik de helft van het seizoen bij de kinesist in plaats van tussen de lijnen.”

Echt afscheid nemen, dat zal de guard niet doen. “Ik word zeker geen vreemde, hoor,” klinkt het resoluut. “Ik blijf ingeschreven en mocht er iemand uitvallen of de coach heeft een tiende man nodig op training, zal ik er zeker zijn. Ik vind het niet erg om niet op het veld te staan, maar het samenzijn met de ploeg wil ik niet missen. Ik zal vanop de bank of de tribune zoveel mogelijk proberen bij te brengen.”

Apers kijkt met veel plezier terug op de voorbije jaren. “Er is wel één moment dat er bovenuit springt en dat is kampioen spelen op de buzzer tegen Hansbeke. Dat moment, in onze eigen zaal, dat is onvergetelijk. Die score staat op YouTube en ik heb dat nadien ook nog meermaals bekeken. Dat blijft gewoon fenomenaal!”

Tijdens het gesprek werpt Bas ook zijn licht op de hele clubwerking van BCAT. “Je merkt dat er echt een vooruitgang is. De jeugd krijgt kansen en het onderliggende concept van de voorzitter werkt. Met enkel zakken vol geld kan je dit niet bereiken. Waarom blijft Jan (Goyens) hier plakken? Hij kan op hoger niveau en dichter bij huis spelen, maar toch blijft hij bij BCAT. Daaraan zie je dat er iets fundamenteel goed zit binnen deze club. Als ik BCAT zou moeten omschrijven in één woord, dan is dat gewoon (KL)ASSE.”

Wie Bas nog één keer wil aanmoedigen, is zaterdag welkom in de Loods om 20.30 uur voor het duel tegen RBC Namur Belgrade. “Ik ben blij dat mijn laatste wedstrijd een home game is,” aldus Apers. “Het is een vreemd gevoel, maar ik heb er zin in. Hopelijk kan ik ervan genieten zonder al te veel stress. Gewoon nog eens 1.000% knallen!”